Historia
PARAFIA W PACZYNIE
Parafia św. Marcina w Paczynie pierwotnie należała do diecezji wrocławskiej, później do diecezji opolskiej, z której została wyłączona w 1992 r. i włączona do nowo erygowanej diecezji gliwickiej. Historia Paczyny sięga XII w. W aktach wizytacyjnych diecezji wrocławskiej zamieszczona została wzmianka o istnieniu kościoła w Paczynie już w 1274 r. Kościół był częściowo drewniany a częściowo murowany (prezbiterium i zakrystia). Przy kościele stała drewniana dzwonnica (zachowana do dziś). Według spisu kolekt diecezji wrocławskiej z 1310 r. parafia w Paczynie liczyła 82 katolików.
W aktach wizytacyjnych z 1335 r. figuruje jako samodzielna parafia z własnym proboszczem i kościołem oraz kościołem filialnym w Pniowie. Natomiast akta wizytacyjne z 1679 r. wymieniają Paczynę jako filię parafii Pniów. Kiedy i dlaczego Paczyna przestała być parafią - nie wiadomo. Nabożeństwa odbywały się na przemian w Paczynie i Pniowie.
Prawdopodobnie obydwie parafie połączono ponownie w 1678 r. Od 1738 r. kościół w Pniowie znów figuruje jako filialny parafii w Paczynie. W latach 1864-66 ówczesny proboszcz, ks. Spyra wybudował nowe probostwo, gdyż stara, drewniana i wylepiana gliną "farka" nie nadawała się już na mieszkanie. 27 kwietnia 1931 r. zostało odprawione ostatnie nabożeństwo w starym kościele. Po nabożeństwie został on za zezwoleniem władz świeckich i kościelnych zburzony.
Na jego miejscu postanowiono wybudować nową świątynię. Jej projekt wykonał architekt T. Ehl z Bytomia. Dzięki ofiarności wiernych i zaangażowaniu proboszcza, ks. Karola Schittko, prace ukończono w krótkim czasie. Do nowej świątyni przeniesiono część wyposażenia starego kościoła. 8 listopada 1931 r. kard. Adolf Bertram dokonał jej konsekracji.
Kościół parafialny w Paczynie wzniesiony jest z cegły na fundamentach kamienno-ceglanych, otynkowany. Zbudowany na planie wydłużonego prostokąta z półkolistym zamknięciem prezbiterium. Jest to trójnawowa bazylika o wąskich nawach bocznych i płytkim prezbiterium zamkniętym półkolistą absydą.
Nawa główna została przykryta kolebkowym sklepieniem przeprutym lunetami po cztery z każdego boku. W lunetach znajdują się podwójne, wąskie wysokie okna. Absyda jest przykryta sklepieniem hemisferycznym (stanowiącym ćwiartkę kuli), oświetlona rzędem wąskich okien. Nawa główna kościoła przykryta jest dachem dwuspadowym, nawy boczne - pulpitowym. W zachodnią część korpusu kościoła wtopiona jest prostopadłościenna wieża z ośmiobocznym zwieńczeniem nakryta kopulastym hełmem. Na przeciwległym krańcu kalenicy usytuowana jest prześwitowa ośmioboczna sygnaturka. Portal główny o kształcie prostokąta zamkniętego od góry półkoliście znajduje się w fasadzie zachodniej. Powyżej portalu umieszczona jest kolista rozeta.
W 1975 r. biskup opolski Franciszek Jop zezwolił Misjonarzom Klaretynom założyć w Paczynie dom zakonny. Od tego momentu Misjonarze przejęli opiekę duszpasterską nad parafią.
DZIEJE BUDOWY BYCIŃSKIEGO KOŚCIOŁA
W należącej do parafii miejscowości Bycina znajduje się późnobarokowy pałac, wzniesiony przez rodzinę Paczyńskich, a gruntownie przebudowany około 1700 roku, przez Alberta Leopolda Paczyńskiego herbu Topór.
W zamku istniały dwie kaplice - starsza: drewniany osobny budynek poświęcona była św. Józefowi; druga znajdowała się we wschodnim narożniku pałacu, konsekrowana w roku 1706, była pw. Świętej Trójcy. Do 1817 r. w kaplicy zamkowej nabożeństwa odprawiali specjalni kapelani zamkowi, a później na życzenie mieszkańców i za pozwoleniem właściciela zamku urzędujący w Paczynie proboszczowie. W latach 1860-1946 zamek i kaplica znalazły się w rękach protestanckich właścicieli i zaprzestano odprawiania nabożeństw.
Pod koniec 1945 r. mieszkańcy Byciny przeprowadzili na własny koszt remont kaplicy. 14 lutego 1946 roku ks. Proboszcz dokonał poświęcenia kaplicy pod wezwaniem Trójcy Świętej w zamku Bycińskim. Mieszkańcy Byciny podarowali do zamkowej kaplicy stacje Drogi Krzyżowej wykonane przez firmę "Kazimierz Schaefer" z Piekar. Na erekcję i poświęcenie Kuria Administracji Apostolskiej w Opolu zezwoliła 26 października 1950 roku.
Kolejny konieczny remont przeprowadzono w 1960 roku. Jednak od tej pory ze względu na nieregulowaną sytuację prawną zamek ulegał dewastacji. Parafianie próbowali podjąć budowę nowej świątyni już w 1980 roku, jednak po wielu trudnościach odstąpiono od tego zamiaru. Dopiero, gdy w 1990 roku proboszczem w Paczynie został ks. Piotr Żok CMF inicjatywa budowy zaczęła się urzeczywistniać.
4 listopada 1990 roku na spotkaniu z parafianami podjęto uchwałę o budowie nowej świątyni. Działkę pod budowę nowej świątyni ofiarowali państwo Helmut i Barbara Bomba, a działkę pod parking pan Rajmund Konieczny. Dokumentację, kosztorys i projekt opracował mgr. inż. arch. Janusz Iworek z Krakowa.
Budowa rozpoczęła się w marcu 1993 roku. 25 września 1993 ordynariusz gliwicki ks. bp. Jan Wieczorek poświęcił kamień węgielny pod budowę. Zimą tego roku ukończona została budowa kaplicy. Tego samego roku ostatecznie zlikwidowano kaplicę zamkową za zgodą biskupa Jana Wieczorka. Jej wyposażenie przeniesiono ze zdewastowanego i grożącego zawaleniem pałacu do tymczasowego pomieszczenia przy nowo powstającym kościele.
Budowę kościoła ukończono w 2000 roku. Konsekracja świątyni odbyła się 2 września 2000 roku pod przewodnictwem ks. bpa. Gerarda Kusza.
